Mijn naam is Hans Beumers, geboren in 1957 in Venlo in een gezin als oudste van drie kinderen. Als hooggevoelig kind, puber en jongvolwassene werd ik niet begrepen en vond ik de mensen en de wereld maar “anders” dan wie ik zelf was. Daardoor leefde ik als kind veel in mijn eigen wereld. Als puber en jongvolwassene probeerde ik met de wereld om mij heen mee te doen en paste me daaraan aan. Hierdoor kwam mijn eigen identiteit verder op de achtergrond te staan maar mijn voelen bleef ik koesteren en ik leerde er zo steeds meer op vertrouwen en er mee om te gaan.
Het onderwerp “bijna-dood” heb ik in de periode van baby tot jongvolwassene meerdere malen mogen ervaren. Bij het herstellen van de laatste keer heb ik weer opnieuw mogen leren spreken en lopen wat me later in mijn leven enorme dankbaarheid voor deze ervaring gegeven heeft.
Na het doorlopen van enkele opleidingen ben ik als werktuigbouwkundige in loondienst gaan werken, aangevangen als operator in de productie en via enkele ander functies afgesloten als manager van een inkoopafdeling. Dit stuk in mijn leven heeft me vele mooie ervaringen gegeven, waarvan enkele, die bij het aangaan erg pijnlijk waren en pas na bewustwording van het grotere geheel, ontzettend mooi bleken te zijn.
Het voelen is een rode draad in mijn leven, het ervaren van en het luisteren en handelen naar heeft me al heel veel moois gebracht, direct en ook pas later, nadat ik het grotere geheel kon zien. Zelfstudie 2.0 om het in de actueel gangbare bewoording uit te drukken.
In 2010 begonnen de gaven waarmee ik geboren was, en waaraan ik in mijn leven tot dan weinig aandacht geschonken had, zich te manifesteren. Na het aangaan ervan beleefde ik een soort inhaalrace van alles wat ik alle voorgaande jaren onder water gehouden had. Nadat hierin weer rust gekomen was ben ik aan mijn spirituele opleidingen begonnen en blijf ik dit doen zolang het moois en passende op mijn pad blijft komen.
Ieder dag weer kijk ik met plezier en dankbaarheid terug op het leven wat ik tot dan heb mogen leven. Mooi om te zien hoe alles zich ontvouwt en daarmee in het leven steeds kleiner en in het geheel steeds groter wordt. Elke dag weer kijk ik met vertrouwen uit naar wat deze van vandaag en de dag van morgen brengen gaat.
In mijn beleving is alles bewustzijn, trilling, licht, energie, geest waarvan de hoogste onvoorwaardelijke liefde is. Mensen, dieren, planten en materie zie ik op eenzelfde manier, energie waarvan wij de verdichte vorm mogen waarnemen. Van energetisch naar het stoffelijk en van het stoffelijk naar energetisch is voor mij in balans. Een mens zie ik als een tijdelijk verblijf van een ziel op weg in de eeuwigheid. De mens is voor mij een samenwerking tussen ziel en lichaam waarbij beiden elkaar in gelijkheid dienen. De ziel bezielt het lichaam waardoor dit leeft en het lichaam geeft onvoorwaardelijk leven aan de ziel en deze zo de gelegenheid om de gewenste ervaringen op het levenspad op te doen.
Waar ik nu ben en wat ik tot nu geleerd heb is ook wat ik graag met anderen wil delen zodat eenieder daarin de uitnodigingen van het eigen leven kan vinden en zien.